Ito ay isang pagsalin hango sa English article na isinulat ni Riku para sa One Esports.
Hi! Ako si Rikki “RikuCasts” Quiapon, isa sa mga iilang babaeng shoutcasters sa Southeast Asia. Nagsimula ako sa casting noong college sa taong 2014 at anim na taon ko na itong ginagawa.
Baka nakita mo na akong mag-shoutcast noong inaugural season ng Pacific Championship Series Spring 2020 broadcast. Ako rin ay isang voice actor, streamer, at content creator.
Bilang isa sa mga kaunting babaeng shoutcasters sa esports, ako ay tinatanong kung paano ako nakapasok sa esports industry.
Tulad ng marami, nagsimula ang esports journey ko sa League of Legends.
Ito ay isang laro na literal na sumakop sa buhay ko.
Level 1-6 Ang paggawa ayon sa salita
Noong kolehiyo ako, wala akong computer na kayang magpatakbo ng LoL, kaya kinailangan kong pumunta sa internet cafes para lang laruin ito, habang sinisiksik ang oras ko sa mga klase ko bilang isang Bachelor of Science, Major in Information Technology major.
Plano kong bumuo ng career sa Game Development industry at ito ang pinakamalapit na kurso sa kolehiyo na kung saan pwede ako matuto tungkol sa software development, databases, programming, computer systems at web design.
Habang tumagal, nakaipon ako ng sapat na pera dahil sa voice acting para makabili ng sarili kong PC. Pumunta ako sa mga computer stores at nagtanong kung pwede ba maitakbo ng PC build na ito ang League of Legends.
Habang mas nahiligan ko ang LoL, nagsimula ako manood ng Esports at nadatnan ko ang streams ng European League Championship Series (EU LCS) at ng North American League Championship Series (NA LCS). Noon, ang schedule ng mga Esports livestreams ng LoL ay iba. Sa tuwing gigising ako sa umaga, manonood ako ng EU at NA LoL Esports matches habang kumakain ng agahan. Naging routine ko ito, at sabik na sabik ako rito.
Ang pagmamahal ko para sa LoL at Esports ay tuluyan nang lumago. Nais kong maging mas involved, hindi lang bilang isang creator, pero pati na rin bilang parte ng komunidad.
In short, ginusto ko talaga magkaroon ng trabaho sa League of Legends.
Level 7-12 Puro salita, walang aksyon
Dahil hindi ko alam kung saan ako magsisimula, pumunta ako sa social media at finollow ang bawat esports organization at internet café sa Pilipinas, umaasa na makakarinig ako ng job opening.
May nakita akong isang advertisement galing sa Garena Philippines na magsasagawa sila ng casting auditions para sa League of Legends Pro Gaming Series. Bilang isang tao na may kahiligan magsalita sa mic at manood ng esports, ang una kong reaksyon ay “kayang-kaya ko to!”
Nag-apply ako.
Kaya noong natanggap ko ang balita na nakapasok ako, parang panaginip ang lahat. Anim kami na nagwaging candidates.
Sinalang ako agad sa trabaho, ako ay nag-shoutcast ng play-by-play para sa LoL esports. Isa sa mga unang casts na naalala ko ay sa isang match sa pagitan ng Saigon Fantastic 5 at Mineksi sa Garena Premiere League noong 2015.
Yung match na iyon ay isang match na inaabangan ng karamihan, dahil intense ang tunggalian ng Philippines at Vietnam. Kahit na nahuli sila noong una, nanalo pa din ang Mineski.
Na-excite ako dahil sa game at dahil baguhan pa ako sa casting. Sumilip ako sa chat pagkatapos ng cast at nabasa ko ang mga comments na sinabi nila – lahat para sa akin.
“Masakit sa tenga ang boses niya…”
“Masyadong high-pitched ang boses niya…”
“Sino ba itong babaeng ito?”
Nasaktan ako.
Hindi ko mailarawan kung gaano kasakit basahin ang mga comments na iyon, lalung-lalo na’t isa akong newbie. Habangbuhuhay ko ito dadalhin, at dahil dito, mas naging conscious ako sa boses ko at nag-develop ako ng espesyal na boses para sa casting, lalong-lalo na sa mga high energy points.
Buti naman at supportive ang mga katrabaho ko at kapwa staff kaya hindi ako masyadong nalungkot. Habang tumagal, ako ay mas nag-cast, mas nagensayo, mas nakakuha ng karanasan, at nabawasan na rin ang mga masasamang comments. Habang lumalago ako bilang caster, mas lalo rin akong nakilala ng komunidad.
Hindi lahat ng nakuha kong comments ay negatibo. Paminsan-minsan, may matatanggap akong mensahe sa mga fans na sinasabing nagsisilbi raw akong inspirasyon para sa kanilang mga pangarap maging caster. Sobrang nakakatuwa tuwing nakakabasa ako ng mga ganyang mensahe.
Level 13-18: Ang pagiging maalam sa laro
Matapos maging mas confident, ginusto ko naman magpalit ng roles at subukan ang color casting.
May mga rason ako para dito. Una, mas gusto kong pagtuunan ng pansin ang analysis at matuto. Pangalawa, it ay dahil medyo conscious pa ako sa boses ko sa play-by-play. Noong panahon na iyon, ang mga “high pitched” comments ay bumabagabag pa rin sa loob ko kahit na matagal na iyon nangyari.
Ang mga kapwa ko color casters ay tinuruan ako ng basics at nakipag-practice sila sakin. Nagpapasalamat ako na mayroon akong colleagues na napaka-supportive sa paglipat ko.
Ang magandang parte ng lahat ng ito ay tumaas ang demand para sa mga analysts, at sakto na nagkaroon ako ng kagustuhan na subukan ang bagong skill na ito. Ang kakayahan ko mag-color casting ay nagbigay sakin ng advantage, dahil nagbukas ito ng mga pinto para sa mas maraming oportunidad para sa casting dahil ako ay itinuring na “flex” sa talent pool.
Ngayon, hindi ko masyado pinapansin ang mga chat sa mga live broadcasts. Mas tinuunan ko ng pansin ang sarili ko at ang mga laro, at humihingi naman ako ng feedback sa mga kasama ko sa industriya. Sasabihan nila ako kung nagkaroon man ako ng miscall ng isang analysis, at ipapaalam rin nila sa akin kung may dapat ba ako baguhin. Sobrang swerte ko dahil may mga kaibigan akong ganito.
Habang ako ay tumagal bilang isang caster sa PGS, nakabuo ako ng sarili kong boses, confidence, at pagkatao.
Beyond the Rift: Real talk bilang female caster
Bilang isang babaeng caster sa industriya, ako ay laging may takot na mahuhusgahan ang aking trabaho dahil sa kasarian ko. Imbis na maging kritikal sila sa casting skills ko, natatakot ako na lalaitin ako ng mga tao dahil ako ay isang babae.
Mayroon rin akog pag-alala na baka ako ay na-hire lamang dahil sa kasarian ko, dahil gusto nila magpakita ng diversity, at hindi dahil sa kung ano man ang kaya kong ipakita.
Sa kabila ng mga takot na ito, masasabi ko na masaya ako kung nasaan ako ngayon. Sobrang ipinagmamalaki ko na napagsabay ko ang casting, ang on-the-job traning ko para sa kolehiyo, ang thesis ko, at ang degree ko sa BSIT.
Isa pang bagay na natutunan ko ay ang pag-ayos ng sarili ko noong 2017. Maliit lamang ang mundo ko noong ako ay nagsimula, kaya hindi ko masyado binigyan ng pansin ang itsura ko. Umasa ako sa boses ko, sa broadcast content ko, sa delivery ko, sa tono ko para ma-maintain ang confidence levels ko, at doon ko binuhos ang focus ko.
Ngunit noong mas naging madalas ang mga esports tournaments, ginusto ko na magmukhang mas presentable sa mga LAN tournaments at sa mga streams. Ang ibang mga kasama ko ay nagpayo na mag-contacts ako, pero sa totoo lang, sobrang sanay na ako sa itsura ko na may suot na salamin. Naka-salamin na ako simula pa grade school, kaya para sa akin, may kulang ang mukha ko kung hindi ko ito suot.
Maliban sa mga ito, nabigyan rin ako ng pagkakataon magtrabaho sa Esports website ng Garena, ako ay gumawa ng content at nag-curate ng stats para sa local league. Ang mga kaibigan ko at mga expert analysts na nilapitan ko sa Twitter ang tumulong sakin gumawa ng isang excel sheet.
Sa free time ko naman, ako ay nag-li-livestream ng mga ranked games ko habang ako ay nasa opisina ng Garena.
Ang payo ko para sa mga kababaihan na gusto pasukin ang esports
Ang unang hakbang ang pinakamahirap at pinakanakakatakot. Cliché man ang tunog, pero ang pinakaimportanteng bagay para sa isang babaeng may gusto ng career sa esports ay kailangan nila sundin ang kanilang passion.
Napakaraming mahusay na kababaihan sa esports na nagtatrabaho sa harap ng camera at behind-the-scenes. Alam ko ang pakiramdam na mahal na mahal mo ang isang laro na gusto mo lang maging parte sa kahit ano mang paraan, pero ikaw rin ay natatakot magkamali at nagaalala kung ano ang sasabihin ng iba.
Magtiwala ka sa akin, ang karamihan ng ito ay mawawala pagkatapos mo itong subukan! Ang mga pagkakamali ay parte ng proseso. Kung ikaw ay sobrang focused sa isang bagay, ipagpatuloy mo lang ito. Kung hindi, okay lang rin na hindi mo pa alam kung ano ang gusto mong gawin sa industriya. Ito ay isang proseso ng trial and error.
Para sa mga aspiring casters (lalaki man o babae), ang payo ko ay ito: magensayo mag-cast ng mga laro para sa mga kaibigan mo, at manood ng esports para matutunan ang mga iba’t-ibat istilo ng casting. Malalaman mo rin ang sarili mong approach sa casting. Maging proactive rin sa pamamagitan ng pag-follow sa mga casters at esports organizations sa Twitter. Laging may pagkakataon na sila ay mag-popost ng caster calls o auditions.
Ang personal kong pamamaraan ng pag-practice ay ang pagbasa ng mga articles at comics para masanay ko ang aking enunciation at tono. Malay mo, mahanap mo rin ang sarili mong “broadcast voice!”
